χρυσόνους

-ουν, και ασυναίρ. τ. χρυσόνοος, -ον, Μ

αυτός που έχει χρυσό νου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο)-* + -νους (< νοῦς), πρβλ. ὑψηλό-νους].